Czy zdrada małżeńska przesądza o winie przy orzekaniu rozwodu? Czy niewierny małżonek zdrady może NIE zostać uznany za wyłącznie winnego rozpadu małżeństwa?
Czy zdrada małżeńska przesądza o winie przy orzekaniu rozwodu? Czy niewierny małżonek zdrady może NIE zostać uznany za wyłącznie winnego rozpadu małżeństwa?
Zdrada to jeden z bardziej powszechnych powodów uznania małżonka za wyłącznie winnego rozpadu pożycia. Warto jednak wiedzieć, iż nie zawsze decyduje ona o winie niewiernego małżonka.
Zdrada od strony prawnej
Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku II CKN 220/98, dochowanie wierności to jeden z podstawowych obowiązków małżeńskich. Z innego orzeczenia SN dowiedzieć się można również, że „Dochowanie wierności nie podlega dyspozycji stron i wobec tego cudzołóstwo stanowi podstawę rozkładu pożycia nawet wtedy, gdy doszło do tego za zgodą współmałżonka”. [sygn. akt: II C 1255/53].
Kiedy więc zdrada nie będzie decydować o wyłącznej winie niewiernego małżonka?
Odpowiedź na to pytanie można odnaleźć w wyroku Sądu Okręgowego w Świdnicy [sygn. akt: I C 837/16]:
„Na gruncie przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, za zawinione uznaje się działanie lub zaniechanie będące wyrazem woli małżonka, które – naruszając wynikające z przepisów prawa lub zasad współżycia społecznego obowiązki – prowadzi do zupełnego i trwałego rozkładu pożycia. (…) W relacji między przyczyną – tu naruszeniem obowiązków przez małżonków – a skutkiem, to jest zupełnym i trwałym rozkładem pożycia, przyczyna z oczywistych względów poprzedzać musi skutek. Jeżeli zaś ten już nastąpił, to żadne uchybienie obowiązkom małżeńskim nie może być kwalifikowane jako przyczyna rozkładu pożycia. Ze względu na powyższe, związanie się pozwanego z inną partnerką w czasie trwania małżeństwa, lecz po dacie, w której nastąpił już zupełny i trwały rozkład pożycia między małżonkami, nie daje podstaw do tego, by uznać zachowanie pozwanego, jako wyraz świadomego działania i przejawu nieprzyjaznych zamiarów w stosunku do powódki”;
Takowy pogląd został przedstawiony również przez Sąd Najwyższy w wyroku o sygnaturze III CKN 128/98. We wskazanej sprawie, SN stwierdził, iż wejście w nowy związek przez jednego z małżonków jeszcze w trakcie trwania małżeństwa, lecz już po jego zupełnym i trwałym rozpadzie, nie daje podstaw do uznania niewiernego małżonka za wyłącznie winnego rozpadu pożycia.
Wnioski
Jeżeli jedna ze stron dopuściła się zdrady małżeńskiej, jednak zdrada ta nastąpiła po ustaniu wszelkich więzi z małżonkiem, nie będzie ona podstawą do uznania niewiernego małżonka za wyłącznie winnego rozpadu pożycia małżeńskiego. Należy jednak pamiętać, iż każdy przypadek jest inny – sąd analizować będzie dowody przedstawione w sprawie oraz badać całość stanu faktycznego. Proces ten jest zdecydowanie mniej uciążliwy i skomplikowany z pomocą radcy prawnego lub adwokata, dlatego – jeżeli znaleźli się Państwo w podobnej sytuacji – zachęcamy do kontaktu. Wszelkie dane znajdują się w zakładce „Kontakt”.